اثربخشی تمرینات جسمانی بر مهارت های ارتباطی و کاهش نقص توجه در کودکان دچار نقص توجه و بیش فعالی شهرستان فراشبند

مقدمه: یکی از رایج ترین اختلالات دوران کودکی که توجه روانشناسان و روانپزشکان را به خود جلب کرده، اختلالبیش فعالی /نقص توجه است .این نقص مجموعه ای از رفتارها است که با بی توجهی، حواس پرتی و پرحرکتی خود رانشان می دهد .هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی تمرینات جسمانی بر مهارت های ارتباطی و کاهش نقص توجهدر کودکان دچار نقص توجه و بیش فعالی شهرستان فراشبند بوده استروش تحقیق: روش پژوهش حاضر پژوهشی نیمه آزمایشی است .در این پژوهش از طرح پیش آزمون – پس آزمونهمراه با دو گروه کنترل و آزمایشی استفاده شد .جامعه ی آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دچار اختلال نقصتوجه و بیش فعالی شهرستان فراشبند در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۹۹ بود .نمونه آماری پژوهش متشکل از کودکانی بود که توسط مسئولین و متخصصین آموزش و پرورش به عنوان بیش فعال تایید شدند که به شیوه هدفمند به تعداد ۳۰نفر بر حسب تمایل به شرکت در پژوهش انتخاب شدند و سپس به شیوه تصادفی از راه قرعه کشی به دو گروه آزمایش(۱۵ دانش آموز) و گروه کنترل (۱۵ دانش آموز) جایگزین شدند و گروه آزمایش در مداخله تمرینات جسمانی قرار گرفتند .اما گروه کنترل از هیچ گونه آموزش بهره مند نشدند .همچنین پیش آزمون، پس آزمون و برای هر دو گروهاجرا شد .سپس اطلاعات به وسیله پرسشنامه مهارت های ارتباط میان فردی هارجی و مارشال ۱۹۸۶ و پرسشنامهتشخیص اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه سواری ۱۳۹۱ جمع آوری شد و در نرم افزار spss۲۲ تجزیه و تحلیل شد .یافته ها نشان داد تمرینات جسمانی بر مهارت های ارتباطی و کاهش نقص توجه در کودکان دچار نقص توجه وبیش فعالی شهرستان فراشبند تاثیر مستقیم و معنی داری گذاشت.نتیجه گیری :با توجه به یافته های پژوهش، آموزش تمرینات جسمانی می تواند به عنوان یک روش مداخله ای دربهبود مهارت های ارتباطی و کاهش نقص توجه دانش آموزان دچار نقص توجه و بیش فعالی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

تمرینات جسمانی , مهارت های ارتباطی , نقص توجه , کودکان