از اریگامی، هنر سنتی ژاپن تا فابریگامی طراحی مدرن

اریگامی، هنر تا زدن کاغذ و ساخت اشکال متنوع است که در مراسم رسمی و به صورت ابزار آموزشی و اعتقادی مورد توجهجامعه ی سنتی ژاپن بوده است. این هنر در نیمه ی دوم قرن بیستم مورد توجه اروپاییان قرار گرفت و با تا زدن پارچه طرح هایخلاقانه ای در طراحی لباس جهان ایجاد کرد. هدف پژوهش حاضر بررسی هنر اریگامی از دوران سنتی تا دوران مدرن و پاسخ بهاین پرسش است: آیا میتوان با استعانت از هنرهای سنتی و نشانه های معنایی آنها و تلفیق آن با هنرهای مدرن، طرح هایخلاقانه در طراحی لباس و اکسسوری های لباس ایجاد کرد؟ این مقاله قصد دارد با روش اسنادی و رویکرد توصیفی تحلیلی به بررسی اهمیت هنرهای کهن در طراحی لباس با توجه به رویکرد نشانه معناشناسی بپردازد. نشانه معناشناسی حوزه ای مطالعاتیاست برای تبیین کارکرد رمز، نشانه و تجلی مادی آن یعنی گفتمان؛ نشانه ها همواره به سبب کاربردی که دارند مورد توجه قرارمی گیرند و فرهنگ ها لبریز از نشانه های رمزآلود برای تولید گفتمان مشخص هستند. نتایج تحقیق نشان می دهد که آگاهی طراحانلباس از هنرهای سنتی ملی و بین المللی منجر به تولید طرح های مدرن با پیشینه ی غنی می شود که از منظر نشانه معناشناسیحایز اهمیت و توجه است. همچنین پیشنهاد میشود با توجه به ساخت لباس با مواد قابل بازیافت و حفظ محیط زیست به حوزه یهنری اریگامی توجه ویژه شود.

Keywords:

اریگامی , فابریگامی , هنر سنتی , هنر مدرن , نشانه معناشناسی