بررسی حداکثر دبی مقادیر رواناب حوضه هیدروژئومورفیک شیراز با استفاده از مدل توزیع گمبل

امروزه با استفاده از روش های زیادی که برای تخمین دبی حداکثر سیلاب اعم از روش های تحلیل فراوانی و مطالعه خطر سازه های آبی مبتنی بر تحلیل فراوانی سیل، که موجود می باشد،می توان نسبت به مشاهدات و توزیع آماری منتخبی که موجب برخی خطاها می شود. می توانیم بارش های سنگین را که عامل اصلی رواناب ها هستند را با داده های بارش نسبت به داده های جریان دارای طول دوره آماری بیشتری هستند، را بررسی نمود و تحلیل کرد. ازاین رو در این تحقیق از آمار درازمدت بارش در ایستگاه باران سنجی حوضه ژئومورفیک شیراز در یک دورە ۵۰ ساله و آمار دبی حداکثر روزانه در یک دورە ۴۴ ساله استفاده شده است. در این تحقیق ابتدا اقدام به استخراج ماکزیمم یا بیشترین مقدار مقادیر دبی ثبت شده در هر سال نمودیم و سپس مجددا اقدام به گرفتن ماکزیمم از مقادیر ماکزیمم به دست آمده قبلی در بین داده های متعدد دبی کردیم. در این مرحله مقادیر دبی حداکثر دقیقا با توجه به سال، ماه، روز و مقدار دبی مشخص شد. در مرحله بعد با استفاده از مقدار گشتاور اول توزیع حد آستانه نوع اول گمبل که این مقدار برابر با ثابت اویلر – ماسکرونی که این تابع احتمال برابر است با ۰.۵۷۷۲۱۵۶۶۴۹۰۲ که از محاسبه انتگرال جز به جز از ساختار ریمان به دست آمده است.

بررسی حداکثر دبی مقادیر رواناب حوضه هیدروژئومورفیک شیراز با استفاده از مدل توزیع گمبل Keywords:

سیل , دبی حداکثر , توزیع گمبل , حوضه شیراز