برخی ملاحظات عملی در انتخاب سیستم پایدارسازی و کنترل وضعیت ماهواره

یک ماهواره جهت تحقق ماموریت خود به زیر سیستمهای متعددی نیاز دارد که زیر سیستم کنترل وضعیت بعنوان یکی از اساسی ترین آنها بشمار می رود. این زیر سیستم وظیفه سمت دهی آنتن ها و آرایه های خورشیدی، حفظ محور دوران در جهت مورد نظر و انجام مانورهای لازم برای تامین اهداف ماموریت را عهده دار می باشد. طراحی این زیر سیستم به طرق مختلف و با استفاده از ترکیبات متفاوت عملگرها و حسگرها انجام پذیر است. انتخاب نوع سیستم پایدارسازی و کنترل وضعیت به عوامل مختلفی همچون ماموریت ماهواره، مشخصات مدار، دقت های مورد نیاز، محدودیت های جرمی و توانی، میزان توانایی مانور، سرعت مانور، دقت در سمت گیری و میزان گشتاور تولیدی بستگی دارد. در این مقاله روشهای متفاوت کنترل وضعیت با توجه به این عوامل تاثیرگذار مورد بررسی قرار گرفته و توانایی ها و محدودیت های هریک از این روش ها مورد مقایسه قرار می گیرد تا در نتیجه طراحی با توجه به ملاحظات عملی کاربردی ارائه شده، بصورت بهینه انجام پذیرد.