تحلیل ساختاری عوامل موثر بر وضعیت آینده تاب آوری سکونتگاه های غیررسمی نمونه موردی: شهرک میان آباد اسلامشهر

کاهش میزان آسیب­ پذیری و بالابردن سطح تاب­ آوری محیط سکونتگاه­های غیررسمی به­عنوان نقاط آسیب پذیرتر در برابر تهدیدات و تنش­های ناشی از بروز بحران­ها و نیز به حداقل رساندن زمان بازتوانی، همچنین ارتقاء و بهبود بخشی سطح زندگی افراد و به طور کلی تاب ­آور ساختن شهرها و جوامع در برابر بحران ها از جمله مهم­ترین عواملی است که نیاز به مطالعه و بررسی آن­ها از دید تاب ­آوری را دو چندان می کند. در این راستا، این مقاله با هدف شناسایی عوامل کلیدی و موثر بر وضعیت آینده تاب­ آوری شهرک میان ­آباد اسلامشهر انجام شده است. داده ­های نظری با روش اسنادی و داده­ های تجربی با روش پویش محیطی بر پایه روش دلفی تهیه شده است. جامعه آماری۲۰ نفر از خبرگان بر اساس نمونه گیری قضاوتی انتخاب شدند.  ۴۵ متغیر در ۴ بعد اجتماعی، اقتصادی، نهادی و کالبدی با روش تحلیل اثرات متقابل ساختاری در نرم افزار MICMAC مورد بررسی قرار گرفت. یافته­ ها از نظر تحلیل کلی محیط سیستم نشان داد که ۲۱۵ رابطه عدد ۳ دارد و این به معنای آن است که روابط عوامل کلیدی بسیار زیاد بوده و از تاثیرگذاری و تاثیرپذیری زیادی برخوردارند. همچنین نتایج دیگر پژوهش نشان داد که از میان ۴۵ نیروی کلیدی، ۱۰ عامل بیمه شغلی، نظارت در حین ساخت و سازها، عمر بنای ساختمان­ها، دسترسی به مراکز درمانی و بیمارستانی، اشتغال، آموزش و اطلاع رسانی در خصوص خطرات روابط رسمی و  غیررسمی دخیل در ساخت وسازها، درآمد و رفاه اقتصادی، سطح نفوذپذیری دورن بافتی و  دسترسی به پارک­ها و مسیرهای تخلیه در تاب­ آوری شهرک میان­ آباد اسلامشهر در آینده اثر کلیدی دارد.

Keywords:

تحلیل ساختاری , تاب آوری , سکونتگاه های غیررسمی , تاب آوری سکونتگاه های غیررسمی , میان آباد اسلامشهر