تعیین رابطه ابعاد رهبری معنوی با خودکارآمدی و عملکرد شغلی

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه ی بین رهبری معنوی و نگرش های شغلی (رضایت شغلی و تعهد سازمانی) با خودکارآمدی و ع ملکرد شغلی کارکنان ستادی آموزش و پرورش شهر تربت حیدریه بود. روش این پژوهش در ا ین مطالعه، علی همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه کارکنان ستادی نواحی اداره کل آموزش و پرورش شهر تربت حیدریه به تعداد ۸۰۵ نفر تشکیل دادند. حجم نمونه بر اساس جدول کوهن و همکاران (۲۰۰۱)، بر اساس روش طبقه ای نمونه گیری تصادفی طبقه ای مبتنی بر سهم نسبی جامعه در طبقات تعیین گردید. ابزارهای پژوهش شامل عملکرد شغلی پاترسون (۱۹۷۰)، خودکارآمدی رادولف و همکاران (۱۹۹۸)، رضایت شغلی مینه سوتا (۲۰۰۳)، تعهد سازمانی می یر و آلن (۱۹۹۰) و رهبری معنوی فرای (۲۰۰۵) بود. روایی سازه ی پرسشنامه خودکارآمدی رادولف با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی مورد برسی قرار گرفت. پایایی پرسشنامه ها به واسطه ی آلفای کرونباخ (عملکرد شغلی ۰/۸۶، خودکارآمدی ۰/۹۴، رضایت شغلی ۰/۹۲، تعهد سازمانی ۰/۸۴ و رهبری معنوی ۰/۸۹) مورد تائید قرار گرفت. یافته های حاصل از این پژوهش در سطح خطای p≤۰/۵ نشان داد که بین رهبری معنوی و نگرش های شغلی (رضایت شغلی و تعهد سازمانی) با خودکارآمدی و عملکرد شغلی رابطه ی معنادار وجود دارد. به علاوه نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام که رهبری معنوی و نگرش های شغلی )رضایت شغلی و تعهد سازمانی) توان پیش بینی خودکارآمدی و عملکرد شغلی را دارد. بنابراین رضایت شغلی بر عملکرد شغلی تاثیر داشته است. مقدار ضریب استاندارد نیز ۰/۲۱۳ به دست آمده است. تمامی شاخص ها تقریبا مقدار مناسب و قابل قبولی را کسب کرده اند، بنابراین مدل به صورت کلی تائید گردید.

Keywords:

رهبری معنوی , خودکارآمدی , عملکرد شغلی , رضایت شغلی , تعهد سازمانی