بررسی نقش واسطه ای سبک های تفکر در بین جهت گیری ارتباطی خانواده و سلامت روان

هدف این پژوهش، بررسی پیشایندهای اجتماعی و فردی سلامت روان در قالب یک مدل علی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و تحلیل مسیر بود. شرکت کنندگان پژوهش ۲۹۵ نفر از دانشجویان دختر و پسر دانشگاه شیراز بودند که از راه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده پژوهش، پرسشنامه جهت گیری ارتباطی خانواده فیتزپاتریک و ریچی (۱۹۹۴)، مقیاس سبک های تفکر استرنبرگ (۱۹۹۷) و مقیاس سلامت روان گلدبرگ (۱۹۷۲) بودند. برای بررسی روایی مقیاس ها از روش تحلیل عامل و برای سنجش پایایی از آلفای کرانباخ استفاده گردید که نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبول مقیاس ها بود. به منظور بررسی مدل پژوهش از تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار ایموس استفاده شد. یافته ها نشان داد، جهت گیری گفت و شنود هم به صورت مستقیم (۰۰۹/۰=P) و هم با واسطه گری سبک تفکر قانون گذارانه (۰۰۲/۰=P)، سبک تفکر اجرایی (۰۰۰۱/۰=P) و سبک تفکر قضاوتی (۰۰۰۱/۰=P) توانست پیش بین معنادار سلامت روان باشد. جهت گیری همنوایی نیز هم به صورت مستقیم (۰۱/۰=P) و هم با واسطه گری سبک تفکر قضاوتی (۰۰۶/۰=P) توانست پیش بین معنادار سلامت روان باشد. نتیجه گیری: به طور کلی می توان نتیجه گرفت که جهت گیری های ارتباطی خانواده و سبک-های تفکر دو مورد از عوامل اصلی برای بررسی سلامت روان می باشند.

Keywords:

جهت گیری ارتباطی خانواده , سبک های تفکر , سلامت روان