بهبود منحنی های شدت مدت فراوانی همگام با الگوریتم های رایانه ای ژنتیک و توده ریزه ها در حوزه آبخیز دریاچه ارومیه

نوترین داده های منحنی های شدت زمان فراوانی در ایران از ۶۶ ایستگاه سازمان هواشناسی به دست آمده است که در سال ۱۳۷۴ نگاشته شده است و آگاه به اینکه برای به دست آوردن فیزیکی این داده ها به بهره بری از باران سنج ها نیاز داریم، نمی توان دورافتاده ترین پهنه ها را با این ابزار نگریست و گاهی با همین ابزارها هم دچار نادرستی های فراوان خواهیم بود. بدین روی برای کاهش این نادرستی ها از ساختارههای شدت زمان فراوانی سود می جوییم. تاکنون ساختاره های بسیاری برای به دست آوردن داده های مورد نیاز نمودارهای شدت زمان فراوانی بیان شده است که نمی توان آن را در همه پهنه ها به کار برد، مگر آنکه نرخهای پهنه ای آن ها ارزیابی شده باشد. در این پژوهش، نرخ های این ساختاره ها همگام با الگوریتم های رایانه ای در پهنه آبخیز دریاچه ارومیه بررسی و بهینه سازی شد. آنگاه بهره وری دو الگوریتم رایانه ای توده ریزه ها و زادشناسی با یکدیگر سنجش شده و سرانجام با الگوریتم نزدیک ترین همسایه، کارایی دگرگونی های اقلیمی بر نمودارهای شدت زمان فراوانی در این سرزمین بررسی شد. برایند این پژوهش نشان داد که نرخ های ساختاره آبخضر در همه ایستگاه های پهنه دریاچه ارومیه، مگر کمپ مهاباد با نزدیکی خوبی درست است. می شود گفت میانگین نرخ های پهنه ای بهینه سازی شده با نرخهای به دست آمده برازش ۱۰۰ درصدی دارند.

Keywords:

بهینه سازی , ایستگاه های هواشناسی , ساختاره , الگوهای بارشی , نرخ های پهنه ای