مقایسه اثر تابش میکروویو و حرارتدهی مستقیم بر جدایش ایلمنیت از کانسنگ تیتانیم به روش فلوتاسیون

از روشهای حرارت دهی مستقیم و تابش میکروویو برای بهبود خواص سطحی و در نتیجه قابلیت فلوتاسیون ایلمنیت در حضور کانیهای گانگ مختلف شامل اولیوین-پیروکسن، ترمولیت-کلینوکلر و کوارتز استفاده شد. آزمایشهای میکروفلوتاسیون نشان داد که افزایش دمای حرارتدهی باعث بهبود فلوتاسیون ایلمنیت شده و نتایج بهینه طی حرارتدهی به مدت ۲۵ دقیقه در دمای ۶۰۰œC حاصل شد که در آن بازیابی فلوتاسیون از ۷۳/۵ به ۹۱ درصد میرسد. در تابش میکروویو نتایج بهینه بعد از تابش دهی به مدت ۲/۵ دقیقه با توان ۱۰۰۰ وات به دست آمد که بازیابی فلوتاسیون ایلمنیت به حدود ۹۴ درصد افزایش یافت. در آزمایشهای فلوتاسیون مکانیکی، در حضور کانی گانگ کوارتز، فرآیند حرارتدهی و تابش میکروویو باعث بهبود بازیابیTiO۲ در کنسانتره از ۸۵/۳ به ترتیب به ۹۲ و ۹۲/۷درصد شد. در حضور گانگهای ترمولیت-کلینوکلر و اولیوین-پیروکسن با افزایش میزان آهن در آنها، میزان بهبود بازیابی TiO۲ در کنسانتره بعد از پیش عملآوری کاهش یافت. در مورد نمونه کانسنگ حاوی ۲۴/۵ درصد آهن نیز حرارتدهی و تابش میکروویو بدون تغییر قابل توجه در عیار باعث افزایش بازیابی فلوتاسیون از ۶۵/۴ به ترتیب به ۷۳/۷ و ۷۶/۲ درصد شد. آنالیز XPS نشان داد که میزان بهبود بازیابی فلوتاسیون ایلمنیت متناسب با میزان تبدیل Fe۲+ به Fe۳+ در هر یک از روشهای پیش عمل آوری است. آنالیز FTIR نیز نشان داد که افزایش فلوتاسیون ایلمنیت ناشی از افزایش تشکیل اولئات آهن فریک است که پایدارتر از اولئات آهن فرو میباشد.

Keywords:

ایلمنیت , فلوتاسیون , تابش میکروویو , حرارتدهی , خواص سطحی