تاثیر یک پروتکل بازتوانی منتخب روی عملکرد های تعادلی و قدرتی سالمندان مبتلا به آرتروز پس از عمل تعویض مفصل زانو

هدف: هدف از انجام این پژوهشف بررسی تأثیر یک پروتکل بازتوانی منتخب روی عملکرد تعادلی و قدرتی سالمندان مبتلا به آرتروز پس از عمل تعویض مفصل زانو (TKA) می باشد. روش شناسی: پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی با طرح دو گروه بود. تعداد 30 سالمند بالای 60 سال که تحت عمل جراحی تعویض مفصل زانو در شرایط یکسان قرار گرفته بودند، در دو گروه 15 نفره کنترل و تجربی شرکت داشتند. پروتکل تمرینی گروه تجربی شامل تمرینات تعادلی، هماهنگی حرکتی و قدرتی به مدت 8 هفته سه جلسه ای بود. اندازه گیری قابلیت های تعادلی و قدرتی ازمودنی ها از طریق ازمون تعادل TUG و BERG و آزمون قدرت CHAIR RISING در سه مرحله بلافاصله پس از عمل0قبل از شروع تمرینات)، یک ماه و دو ماه پس از شرو تمرینات انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آمار توصیفی، تحلیل واریانس دوسویه با انداره های مکرر و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد(P<0.05). یافته ها: در آزمون تعادل TUG و BERG، میان پیشرفت صعودی دو گروه کنترل و تجربی تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین در آزمون قدرت CHAIR RISING، گروه تجربی تنها از مرحله ماه دوم به سوم نسبت به همتایان خود در گروه کنترل برتری معناداری داشتند. بحث و نتیجه گیری: بر پایه یافته های پژوهش، پروتکل تمرینی منتخب روی عملکردهای تعادلی سالمندان مبتلا به آرتروز پس از عمل تعویض زانو تأثیر چندانی ندارد. اما به مرور ضمن بالا رفتن سابقه اجرای تمرینات، موجب افزایش قابل توجه عملکرد قدرتی بیماران می شود.

Keywords:

پروتکل بازتوانی منتخب , سالمندان , آرتروز , عمل تعویض مفصل زانو , تعادل , قدرت