پلاسمایی به یک وهله فعالیت صبحگاهی IL-6 و CRP پاسخ سطوح استراحتی و عصرگاهی در زنان جوان سالم

مقدمه: پروتئین واکنشی c و اینترلوکین 6 دو شاخص التهابی هستند و افزایش سطوح پلاسمایی آنها مهم ترین عوامل پیشگوی خطر بیماری قلبی- عروقی به شمار می روند. سطوح پلاسمایی CRP و IL-6 تحت تأثیر عوامل مختلف مانند چاقی، دیابت و بیماری های قلبی- عروقی قرار می گیرد. برخی مطالعات پاسخ سطوح CRP و IL-6 پلاسما را به شدت های متفاوت تمرین نشان داده اند، اما اثر زمان فعالیت بر این متغیرها نامشخص است، بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر انجام فعالیت حاد در اوقات متفاوت شبانه روز( صبح و عصر) بر سطوح پلاسمایی CRP و IL-6 بود. مواد و روش ها: 44 دانشجوی دختر تربیت بدنی( میانگین سن 1/24±21/59 سال، نمایه ی توده بدنی 2/74±21/11 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و دو گروه شاهد تقسیم شدند. گروه های تجربی آزمون بیشینه بروس روی تردبیل را متعاقب 12 ساعت ناشتایی در ساعت 8 صبح و 6 بعد از ظهر انجام دادند. نمونه خون قبل و بلافاصله بعد از تمرین از ورید بازویی آزمودنی ها جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دو سویه با سطح معنی داری P≤0/05 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج آنالیز واریانس دوسویه نشان داد، انجام فعالیت بدنی عصرگاهی، کاهش معنی داری در سطح CRP ایجاد نمود (P=0/008) و از سوی دیگر کاهش معنی داری در سطح IL-6 پس از انجام فعالیت در دو نوبت صبح و عصر مشاهده شد .(P≤ 0/05) همچنین ارتباطی بین تغییرات سطوح CRP و IL-6 پلاسما در دو نوبت صبح و عصر دیده نشد. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام تمرین به خصوص تمرینات شدید در وهله عصر کم خطرتر بوده و ایمنی بیشتری فراهم می کند.

Keywords:

فعالیت بدنی صبحگاهی , فعالیت بدنی عصر گاهی , آزمون بیشینه بروس