رابطه بین انگاشت قدرت مربیان و تعهد ورزشی در هندبالیست های نخبه زن کشور

مقدمه: مربیان در تصمیم گیری های فنی و تاکتیکی، ارتباط با ورزشکاران و سایر افراد حاضر در ورزش به طور مداوم از قدرت خود استفاده می کنند. قدرت مربی به چگونگی درک آن توسط بازیکنان بستگی دارد و این ادارک، بر نگرش ها و رفتارهای بازیکنان نسبت به تیم تأثیر گذار است. لذا در پژوهش حاضر به بررسی ارتباط انگاشت بازیکنان از منابع قدرت مربیان و تعهد ورزشی آنها، و همچنین بررسی نقش تعدیل کنندگی مشخصات فردی در این رابطه پرداخته شده است. روش شناسی: روش تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه بازیکنان لیک برتر هندبال بانوان تشکیل دادند، نمونه آماری 115 بازیکن بودند که بر اساس جدول حجم نمونه مورگان و به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه های مشخصات فردی، قدرت در ورزش(وایتساید،2000) و تعهد ورزشی(اسکنلان و همکاران، 1993) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استباطی(ضریب همبستگی اسپیرمن و جزئی، رگرسیون چند متغیره) توسط نرم افزار SPSS/16 انجام گرفت. نتایج پژوهش: نتایج ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد بین منبع قدرت پاداش، تنبیه و مشروع با تمام مؤلفه های تعهد ورزشی ارتباط مثبت معنی دار وجود دارد (p<0/05). منبع قدرت تخصص با مؤلفه های لذت و فرصت مشارکت، و منبع قدرت مرجعیت با مؤلفه های تعهد، لذت و فرصت مشارکت دارای ارتباط مثبت معنی دار بود(p<0/05). همچنین با کنترل متغیر تعدیل کننده مشخصات فردی توسط ضریب همبستگی جزئی، میان دو متغیر انگاشت قدرت مربیان و تعهد ورزشی ارتباط مثبت معنی دار گزارش شد. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد انگاشت از قدرت مربیان 0/523 تغییرات تعهد ورزشی بازیکنان را تبیین می نماید. مربیان با علم به یافته های پژوهش، با شناخت و استفاده صحیح از منابع قدرت خود موجب ایجاد حس تعهد در بازیکنان گردند تا بتوانند رفتار آنان را مطابق خواست و انتظارات تیم تغییر دهند.

Keywords:

قدرت در ورزش , تعهد ورزشی , هندبال