مقایسه تاثیر تلقین کلامی و تلقین با استفاده از دارونما روی عملکرد جسمانی دانشجویان دختر ورزشکار

هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه تاثیر بهره گیری از تلقین کلامی و تلقین با استفاده از دارونما بر روی عملکرد جسمانی دانشجویان دختر ورزشکار بود. جامعه آماری تحقیق شامل دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه تربیت آذربایجان بودند که از میان آنان 54 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. در ابتدا آزمون های جسمانی مربوط به چابکی، سرعت و استقامت عضلانی از کلیه آزمودنی ها به عمل آمد و سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. در مرحله دوم (یک هفته بعد) به گروه آزمایشی تلقین کلامی ارائه شد و در هر دو گروه آزمون های جسمانی تکرار شد. در مرحله سوم ( دو هفته بعد) به گروه آزمایشی تلقین با استفاده از دارونما ارائه شد و از هر دو گروه آزمون های جسمانی به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و نمونه های زوج استفاده شد. یافته های تحقیق تفاوت معنی داری را در میزان آزمون های جسمانی دو گروه آزمایشی و کنترل در نتیجه بهره گیری از تلقین کلامی را نشان نداد و در مورد تلقین با استفاده از دارونما تفاوت های مربوط به چابکی و سرعت از لحاظ آماری معنی دار شد. در ضمن در بیشتر موارد نتایج گروه آزمایشی بهتر از گروه کنترل بود. در گروه آزمایشی نتایج استفاده از تلقین کلامی و دارونما در مقایسه با مقادیر پیش آزمون معنی دار بود. بر اساس یافته های این تحقیق می توان از انواع روش های ایجاد تلقین برای بهبود عملکرد ورزشکاران استفاده کرد.

Keywords:

تلقین , دارونما , عملکرد جسمانی , ورزشکار , دختر