عدالت اموزشی در سیستم اموزش و پرورش

آموزش به عنوان رکن ترقی و پیشرفت یک کشور در صورتی فراگیر خواهد شد که عدالت آموزشی در سیستم آموزش وپرورشونهادهای آموزشی دیگر حاکم شود. عدالت آموزشی یعنی بهره گیری همه استعدادهای کشور از امکانات متناسب با نیازهایشانوتحقق این آرزوی دیرین مستلزم اراده ای قوی و همه جانبه نگر است تا با جلوگیری از انباشت امکانات و توانمندی ها در یک نقطه خاص یا برخی مناطق برخوردار زمینه بهره مندی همه استعدادها از امکانات را فراهم آورند. عدالت آموزشی در آموزشوپرورش از اصولی است که اخیرا دولتمردان برای اجرای آن اهتمام خاص مبذول داشته اند و در برنامه های کار به دستان آموزش و پرورش بر اجرای این اصل غریب تاکید شده است . عدالت آموزشی آرزو و امیدی است که می تواند فردای روشنی را برای دانش آموزان به ارمغان آورد.محقق شدن عدالت در یک جامعه ،ارتباط تنگاتنگی با فرهنگ و آموزش آن کشور دارد . اگر در آموزش و فرهنگ یک کشور گریز از تبعیض ، فساد ، خیانت و حق کشی وجود داشته باشد و مردم به حق و عدالت گرایش داشته باشند می توان به نوعی تعادل در آموزش رسید که همان عدالت فرهنگی و آموزشی است. با توجه به اهمیت موضوع هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش آموزگاران در تحقق عدالت آموزشی در مدارس می باشد که تاش نویسنده گان براین بوده است که با رویکردی توصیفی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و مقالات مروری به ابهامات مطرح در این حوزه بپردازند.

Keywords:

آموزش , دانش آموز , عدالت آموزشی , آموزگار , فراگیران