مبانی طراحی فضای آموزشی برای نابینایان و کم بینایان با رویکرد ارتقا محیط

برای درک بهتر فضای آموزشی و محیطی که نابینا و کم بینا در آن قرار داشته است طراحی باید به نحوی باشد که نابینا با توجه به محدودیت های بینایی قادر به درک فضا شده و در مسیریابی و حرکت دچار سردرگمی نشده باشد و امنیت روحی و جسمانی این افراد که مهم است حفظ گردیده مسئله اصلی این پژوهش، ارتقای محیط و تاثیرگذا ری بر بهبود فضا برای نابینایان و کم بینایان در شهر اصفهان که هدف این پژوهش بوده لذا ،اثربخشی بهبود فضا و ارتقای محیط در فضاهای آموزشی، جه ت بهبود عملکرد نابینایان و کم بینایان، و پرورش حواس نابینایان و کم بینایان در مسیریابی و جه تیابی و ادراک ایشان از محیط مورد توجه بوده است، مواردی را می توان فراهم نمود که توانسته باعث ارتقا غن ای حسی در نابینایان گردد همین امر در بهبود فضای مناسب برای ایشان نقش مهمی داشته است ،روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است که به صورت میدانی و کتابخانه ای انجام شده است ، بیشترین اطلاعات بدست آمده از طریق جم عآو ری داد ههای موجود شکل گرفته و روش بررسی فرضیه ها و پاسخگویی به سوالات از طریق روش کیفی بدست امده.این پژوهش شامل سه حوزه اطلاعات در مورد ادراک نابینایان و کم بینایان و فضای آموزشی و ارتقا کیفیت محیط و فضای معماری است همچنین راهکارهایی مانند استفاده از فرم های ساده، رنگ های قابل ادراک برای کم بینایان،استفاده از آب و گیاه به عنوان نشانه، توجه s به اقلیم و بحث کنترل نور در فضای آموزشی ، طراحی فرم بنا به صورت متمرکز، استفاده از یک سیستم خطی در طراحی و فرمی شبیه، استفاده از شیشه های رنگی ... نتیجه گیری شده است.

Keywords:

نابینایان و کم بینایان , فضای آموزشی , بهبود فضا , ارتقا محیط