بازیابی مس از باطله ی فلوتاسیون با روش بیولیچینگ و مقایسه نتایج با لیچینگ اسیدی بدون تلقیح میکروارگانیسم

استخراج پیوسته ی منابع معدنی پرعیار باعث کاهش چشمگیر این منابع شده است باطله های کم عیار ذخیره شده در معادن و اطراف کارخانه های فراوری نیز حجم بسیار زیادی را اشغال کرده و باعث آلودگی خاک و آبهای زیرزمینی شده که در نهایت برای انسانها و سایر موجوات زنده خطر آفرین است. همچنین از این منابع کم عیار میتوان به عنوان منابع ثانویه برای استحصال مواد معدنی با ارزش استفاده کرد. با توجه به اینکه روشهای فراوری متداول از نظر فنی و اقتصادی پاسخگوی بازیابی مواد با ارزش از منابع کم عیار نیستند، ضرورت دستیابی و استفاده از روشهای کم هزینه و سازگارتر با محیط زیست اجتناب ناپذیر است. در این مطالعه به بررسی میزان بازیابی پس از باطله فلوتاسیون کارخانه تغلیط مجتمع مس سونگون با روش بیولیچینگ در فلاسک های لرزان و مقایسه نتایج آن با لیچینگ اسیدی بدون حضور میکروارگانیسم ها پرداخته شده است. بدین منظور از زهاب معدن برای دستیابی به میکروارگانیسم ها نمونه گرفته شد و در محیط کشت توریس و در دماهای ۳۵ مزوفیل) و (۴۵) (ترموفیل درجه سانتی گراد به فعالسازی و سازگارسازی آنها پرداخته شد. درصد جامد موجود در فلاسک ها ۱۰ در نظر گرفته شد و حداکثر بازیابی مس و آهن در بیولیچینگ ۹۸٫۶۶ و ۲۲٫۱ درصد و در لیچینگ اسیدی ۶۹٫۳ و ۱۷ درصد بدست آمد که نشان دهنده ی افزایش ۲۴٫۴۶ درصدی بازیابی مس در روش بیولیچینگ نسبت به لیچینگ اسیدی است. میانگین بازیابی آهن در هر دو روش تقریبا برابر است.

Keywords:

بیولیچینگ فلاسک , لرزان بازیابی , باطله کم عیار