بررسی تاثیر فیلرهای پرک شیشه و آلومینا بر چسبندگی و مقاومت به خوردگی پوشش اپوکسی نووالاک

خوردگی یک فرآیند تخریبی است که که یکی از مشکلات اساسی صنایع به شمار میرود و هزینه های اقتصادی و زیست محیطی قابل توجهی را به همراه دارد پوششهای آلی به عنوان یکی از روشهای اساسی کنترل خوردگی به شمار می روند. پوششهای آلی با ۳ مکانیزم سد کنندگی گالوانیکی و بازدارندگی باعث حفاظت زیر آیند فلزی میشوند در مکانیزم سد کنندگی پوششهای الی فیلرهایی که به لحاظ شیمیایی خنثی و نامحلول هستند درون پوشش استفاده میشوند. این فیلرها با قرارگیری درون ماتریس پوشش باعث تاخیر و کاهش نفوذ یونهای خورنده به فصل مشترک پوشش فلز شده و باعث کاهش خوردگی در فصل مشترک پوشش فلز می شوند. در این پژوهش از فیلرهای پرک شیشه و آلومینا به طور جداگانه به عنوان فیلرهای سد کننده درون پوشش اپوکسی نووالاک استفاده شد و با پوشش بدون فیلر مقایسه گردید از آزمون چسبندگی pull off در دو حالت خشک و غوطه وری برای بررسی چسبندگی پوششها و از آزمون مه نمکی برای بررسی میزان مقاومت به خوردگی پوششها استفاده گردید. طبق نتایج پوشش حاوی فیلر گلس فلیک نسبت به سایر پوششها به دلیل شکل ورقه ای و مسطح خود باعث کاهش نفوذ پذیری عوامل خورنده به سطح مشترک پوشش فلز شده و باعث افزایش چسبندگی پوشش در حالت خشک و غوطه وری شده و همچنین باعث افزایش مقاومت به خوردگی پوشش نیز گردیده است.