بررسی ارتباط جو ایمنی و رفتار ارگونومیک کارکنان در یک شرکت پتروشیمی

مدیریت ایمنی موثر در قرن بیست و یکم ملزم به توجه به است. یک روش مهم جهت توجه به فاکتورهای انسانی به عنوان جزئی از سیستم با پتانسیل ایجاد حالات خطرناک، یا ایمن در اجزای فنی سنجش حالت کل ایمنی است همانند جو ایمنی یا فرهنگ ایمنی. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین جو ایمنی و رفتار ارگونومیک کارکنان در شکرت پتروشیمی خوزستان در جنوب ایران و در سال 1389 است. در این مطالعه از پرسشنامه جو ایمنی ارائه شده توسط کومار (2009)، روش نمونه برداری رفتار ارگونومیک جهت جمع آوری داده ها و روش آنالیز رگرسیون خطی چند متغیره جهت تحلیل آنها استفاده شد. پس از مشخص کردن رفتارهای ارگونومیک و سپس اجرای پایلوت، تعداد نمونه جهت مشاهده رفتار 1755 بدست آمد. همچنین، از تعداد 151 پرسشنامه توزیع شده بین کارکنان، 134 پرسشنامه مورد بررسی نهایی قرار گرفتند و نرخ بازگشت 88/74% حاصل گشت. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 0/928 بدست آمد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که متوسط نمره جو ایمنی 154/84 بوده و 68/7% کارکنان دارای جو ایمنی مثبت اندو در ضمن 56/4% از رفارهای مشاهده شده ارگونومیک و مابقی نیز غیر ارگونومیک بوده است. سه فاکتور تعهد و عملکرد مدیریت در حوزه ایمنی، دانش ایمنی کارکنان و نگرش کارکنان در زمینه ایمنی بیشترین همبستگی را با رفتار ارگونومیک داشته و بعنوان پیش بینی کننده رفتار ارگونومیک وارد رگرسیون خطی چند متغیره شدند.

Keywords:

جو ایمنی , رفتار ارگونومیک , تعهد و عملکرد مدیریت , نگرش ایمنی