تطبیق روشهای آموزشی صریح و ضمنی برای ظرفیت حافظه کاری کلامی دانش آموزان با نیازهای ویژه از نتایج یادگیری حرکتی در تربیت بدنی

این مطالعه تاثیر دستورالعمل ها و روشهای بازخورد صریح در مقابل ضمنی را بر یادگیری حرکتی و شایستگی درک شده دانش آموزان ۹ تا ۱۳ ساله با نیازهای آموزشی ویژه در تمرین یک کار تعادلی در طول تربیت بدنی را بررسی کرد. هدف آزمون این بود که آیا و چگونه تاثیر نوع آموزش و روشهای بازخورد تحت تاثیر ظرفیت های حافظه فعال کلامی و دیداری -فضایی دانش آموزان قرار گرفته است یا خیر. دانش آموزان به طور قابل توجهی عملکرد تعادلی و شایستگی درک شده خود را از پیش تا پس آزمون افزایش دادند، بدون اینکه تفاوتی بین گروهها وجود داشته باشد. رابطه بین نوع آموزش و روشهای بازخورد و نتایج یادگیری به طور قابل توجهی تحت تاثیر ظرفیت حافظه کاری کلامی بود نه ظرفیت حافظه کاری دیداری -فضایی . معلمان تربیت بدنی ممکن است نیاز داشته باشند دستورالعمل های خود را با ظرفیت حافظه فعال کلامی ، با ارائه دستورالعمل های ضمنی و روشهای بازخورد در دانش آموزان با ظرفیت حافظه فعال کلامی کم و دستورالعمل های صریح و روشهای بازخورد در دانش آموزان با ظرفیت حافظه فعال کلامی بالا، هماهنگ کنند.

Keywords:

دستورالعمل صریح , یادگیری حرکتی , حافظه کاری , تربیت بدنی , نیاز آموزشی ویژه