بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های تاب آوری خشم بر تاب آوری خشونت در تعارضات بین زوجین شهر میاندوآب

خشونت خانگی رفتار پرخاشگرانه ای است که دارای ابعاد مختلف جسمی، روانشناختی، آسیب، اقتصادی و جنسی است و باتوجه به عوارض قابل توجه آن بر زنان جزء اولویت های سلامت محسوب می شود .هدف اصلی این پژوهش بررسی اثر بخشیآموزش مهارت های تاب آوری خشم بر تاب آوری خشونت در تعارضات بین زوجین شهر میاندوآب بود. مطالعه حاضر یکتحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. آزمودنی ها تعداد ۲۰ زوج (۴۰ نفر زن و شوهر بودند که در سال۱۴۰۲ از بین مراجعان به شورای حل اختلاف شهر میاندوآب انتخاب شده بودند. این تعداد به صورت تصادفی در دو گروهآزمایش و کنترل جایگزیژ شدند. ابتدا آزمودنی ها پرسشنامه مقیاس تاکتیک های تعارضی تجدید نظر شده (CTS-۲) وپرسشنامه اطلاعات دموگرافی را پاسخ دادند. سپس در معرض جلسات آموزشی کنترل خشم قرار گرفتند. داده های پژوهشبه کمک روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد که ازلحاظ جنسیت، میزان تحصیلات ، مدت ازدواج، تعداد فرزندان، سابقه اعتیاد، سابقه بیماری روانی، سابقه محکومیت قضایی،میزان درآمد خانواده، شغل و وضعیت سکونت همسران در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت.سپس برای تعیین اثرمندی آموزش مهارت های تاب آوری خشم آزمون t مستقل انجام شد. محاسبات نشان داد که بین نمرات CTS-۲ در پیش آزمون، پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی دار در سطح (P ۰/۰۰۱) وجود دارد. یعنی زوجینی که در جلسات آموزشی شرکت کرده بودند، در پس آزمون خشونت کمتری را گزارش کردند.با توجه به یافته هایپژوهش می توان چنین نتیجه گرفت که به وسیله آموزش کنترل خشم می شود خشونت را در تعارضات بین زوجین کاهشداده و از ابتلاء آنان به پیامد ها و عوارض جسمی و روانی خشونت پیشگیری بعمل آورد. بعلاوه کنترل موثر خشم می تواند درکاهش هزینه های بهداشتی و درمانی موثر واقع شود.

Keywords:

خشونت , آموزش مهارت های تاب آوری خشم , تاب آوری خشونت زوجیژ.میاندوآب