نقش خوانین محلی لرستان در خلع سلاح و انتظام عشایر(۱۳۰۱-۱۳۱۲ ه.ش) (مورد مطالعه: عزیزالله خان سپهوند)

تصرف لرستان توسط قوای اعزامی رضاخان این منطقه را وارد مرحله ی جدیدی کرد. مسائلی هم چون خلع سلاح، اسکان و تامین امنیت در مناطق عشایری در اولویت سیاست های نظامی پهلوی اول قرار داشت که فرماندهان قوای غرب با توسل به حربه های مختلف، من جمله همراه کردن خوانین و روسای ایلات و طوایف، اهتمام خود را در این راستا به کار گرفتند. این پژوهش به دنبال پاسخ گویی به این سوال است که روابط خوانین محلی(عزیزالله خان سپهوند) با حکومت مرکزی برای ایجاد امنیت و خلع سلاح عشایر چگونه بود؟ یافته های مقاله نشان می هد که قوای دولتی با ورود به لرستان برای برقراری ارتباط با خوانین محلی و استفاده از نفوذ آن ها برای ایجاد امنیت و خلع سلاح عشایر اقدام کردند. در مقابل برخی از خوانین محلی با توجه تهدید موقعیت و نفوذشان، برای برقراری ثبات در منطقه و استفاده از مزایای همکاری با حکومت با آن ها همراه شدند و در منطقه ی نفوذ خود با سرکوب و تهدید ثبات نسبی ایجاد کردند. در این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و اسنادی به بررسی روابط خوانین محلی با فرماندهان قوای غرب و نقش این ارتباط در انتظام لرستان مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

لرستان , خلع سلاح , امنیت , خوانین محلی , عزیزالله خان سپهوند