اثربخشی تمرینات یکپارچه سازی حسی حرکتی بر علائم بالینی کودکان با اختلال طیف اتیسم

این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی آموزش یکپارچه سازی حسی حرکتی بر علائم بالینی کودکان با اختلال طیف اتیسم انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کودکان با اختلال طیف اتیسم شهر دزفول در سال ۱۴۰۱ بودند. حجم نمونه پژوهش شامل ۲۲ نفر کودکان با اختلال طیف اتیسم بود که با روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به ملاک های ورود و خروج مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای هفتگی دریافت نمودند. پرسش نامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسش نامه تعاملات اجتماعی و رفتارهای کلیشه ای بود. داده ها با با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره و نرم افزارSPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد بین گروه های آزمایش و گواه از نظر تعاملات اجتماعی و رفتارهای کلیشه ای تفاوت معنی داری وجود داشت (۰۰۱/۰>p). به عبارت دیگر یکپارچه سازی حسی حرکتی باعث افزایش تعاملات اجتماعی و کاهش رفتارهای کلیشه ای شد. منطبق با یافته های پژوهش حاضر می توان یکپارچه سازی حسی حرکتی را به عنوان یک روش کارا جهت افزایش تعاملات اجتماعی و کاهش رفتارهای کلیشه ای کودکان با اختلال طیف اتیسم پیشنهاد داد.

Keywords:

اختلال طیف اتیسم , تعاملات اجتماعی , رفتارهای کلیشه ای , یکپارچه سازی حسی حرکتی