مولفه های تبیین کننده امنیت اکولوژیکی گردشگری روستایی

گردشگری از طریق ایجاد شغل و کسب درآمد صادراتی به یک عامل اصلی پیشرفت کشورها و توسعه زیرساخت های آنها تبدیل شده است . توسعه سریع گردشگری می تواند مخاطرات و فشارهای زیادی بر منابع محلی ایجاد کند، امنیت اکولوژیکی منطقه را به خطر اندازد و باعث فاجعه زیست محیطی ناشی از تنش های انسانی شود. توریسم روستایی به عنوان موتور محرکه توسعه اقتصادی روستاها باید با پایداری زیست محیطی همراه باشد. این پژوهش به صورت مروری و تحلیلی با بررسی مبانی نظری و ارائه مدل و چارچوب نظری تحقیق به بررسی وضعیت کنونی امنیت اکولوژیکی گردشگری و شناسایی مولفه های محرکها، فشارها، اثرات و پاسخ در منطقه گردشگری روستایی و ارزیابی زیست محیطی DPSIR در گردشگری پرداخته است . مطابق یافته های تحقیق توانمندسازی مردم محلی و نیز خلق فرصت های شغلی جدید در ارتباط تنگاتنگ با سایر بخش های اقتصادی است . با ورود گردشگران به روستا تغییراتی در برابر وضعیت پایداری منابع طبیعی و کشاورزی موجب می شود. جامعه به این تغییرات از طریق سیاست های زیست محیطی ، اقتصادی ، اجتماعی و آموزشی پاسخ می دهد. در نتیجه باید با پاسخ به اثرات و فشارها و محرکهای وارد شده به صورت یک سیستم در کاهش مخاطرات زیست محیطی و افزایش امنیت اکولوژیکی گردشگری از طریق راهبردهایی مانند بهره گیری از ظرفیت و توان مردم محلی در راستای گردشگری جامعه محور، توسعه گردشگری سبز و گردشگری کشاورزی و مشارکت هم افزای بخش دولتی - خصوصی - مردم نهاد گام برداشت .

Keywords:

امنیت اکولوژیکی , گردشگری روستایی , پایداری زیست محیطی , مدل DPSIR