بررسی میزان حس تعلق مکان در محلات با هسته روستایی (مطالعه موردی: شهراردبیل )

امروزه بحران تعلق مکانی گریبانگیر شهرسازی معاصر است . که ریشه در عوامل مختلف اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی ، زیست محیطی و کالبدی دارد. براین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان حس تعلق مکان در محلات با هسته ی روستایی تدوین یافته است . روش پژوهش با توجه به ماهیت توصیفی - تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است . جامعه آماری تحقیق را شهروندان روستاهای با هسته روستایی شامل ۵محله (نیار، ملایوسف ، گلمغان،کلخوران، ملاباشی ) با جمعیتی ۲۶۸۵۱نفر تشکیل می دهد. در این راستا براساس فرمول کوکران ۳۸۰ نفر جهت پرسشگری انتخاب شدند. در ادامه جهت تجزیه و تحلیل داده ها و اولویت بندی محلات مورد بررسی از مدل تصمیم گیری چند معیاره تاپسیس بهره برده شد. نتایج به کارگیری این مدل نشان داد از بین محلات مورد مطاالعه محله نیار با کسب بیشترین امتیاز در رتبه نخست و محله ملایوسف با کسب کمترین امتیاز در رتبه آخر قرار گرفت . لازم به ذکر است از بین شاخص های مورد مطالعه مولفه زیست محیطی بیشترین تاثیر منفی را بر میزان تعلق مکانی ساکنین این محلات به ویژه محله ملایوسف داتشه است .

Keywords:

حس تعلق مکان , محلات با هسته روستایی , اردبیل