طراحی مدلی برای اولویت بندی پایدار طرحهای توسعه راه آهن با رویکرد کمینه کردن هزینه و عدم قطعیت در ترافیک و تقاضا با استفاده از الگوریتم ژنتیک

پروژههای متعددی برای توسعه راهآهن در کشورمان در دست مطالعه و اجرا هستند. با توجه به محدودیت شدید اعتبارات و هزینه بر بودن اجرای پروژهای توسعه زیرساخت حمل ونقل ریلی و ضرورتهای توسعه هرچه سریع تر شبکه زیرساخت حمل ونقل کشور , نظاممند نمودن تصمیم گیری درخصوص تعیین اولویت بین طرحهای ریلی به لحاظ محدودیتهای فنی ، مالی و اجرائی و آثار وسیع و بلندمدت آن اهمیت دارد. در واقع اولویت بندی بین پروژه ها باید صورت بپذیرد تا بین طرحها, آن طرح که موثر و مفید تر است زودتر اجرایی شود. بدین منظور در ابتدا از راهکارهای اقتصاد مهندسی استفاده می شد. این روشها منافع و هزینه های مالی پروژه را محاسبه و با توجه به طول عمر و نرخ بازگشت اقتصادی پروژه ها, آن ها را اولولیت بندی می نمایند. روشهای و مدلهای نوینی برای اولویت بندی طرحها قابل طراحی است که در این مقاله به معرفی روشی نوین در این خصوص با بهره گیری از مقایسه حل دقیق و روش فرا ابتکاری خواهیم پرداخت .

Keywords:

شاخصهای تاثیرگذار , جنبه های اقتصادی , زیست محیطی , طرحهای توسعه ریلی , طراحی شبکه راه آهن , بهینه سازی , توسعه پایدار , اولویت بندی , الگوریتم ژنتیک NSGA-II