راهکارهای نوین تقویت خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان براساس تجارب زیسته

خودکارآمدی تحصیلی به عنوان قابلیت درک فرد از توانایی های خود در انجام وظایف لازم برای رسیدن به اهداف تحصیلی تعریف شده است . خودکارآمدی مجموعه متفاوتی از باورهای مربوط به حیطه های مختلف عملکرد است که شامل خودنظم -دهی فرایند شناختی ، انگیزشی ، حالت های هیجانی و فیزیولوژیک است . خودکارآمدی مربوط به دستیابی به هدف، بهتر از کارآمدی مربوط به یک عملکرد خاص، عملکرد را پیش بینی می کند. کارآمدی مربوط به خودنظم دهی نیز یک عامل مهم در باور خودکارآمدی مربوط به دستیابی به هدف است . باور خودکارآمدی مربوط به یک مهارت ممکن است بالا باشد، اما هنگام استفاده در موقعیت های تنیدگی زا ضعیف می شود. خودکارآمدی همچنین با هماهنگ ساختن مهارت های مختلف ارتباط دارد. از آنجا که کل چیزی بیش از مجموع اجزای آن است ، باورهای خودکارآمدی به جای این که مجموعه بی ربطی از خودباوری های خاص بالا باشند، حاصل تجارب و افکار بارآور هستند. می توان گفت که یکی از مولفه های مهم و تاثیر گذار در ارتباط گرفتن دانش آموزان در کلاس درس ، هوش اخلاقی است ، هوش اخلاقی را می توان از طریق آموزش احترام، آموزش مهربانی ، آموزش همدلی ، آموزش مسئولیت پذیری ، آموزش خویشتن داری ، آموزش انصاف، آموزش بردباری ، آموزش صداقت و آموزش بخشش توسعه داد.توسعه هوش اخلاق باعث تقویت خود کارامدی دانش آموزان در کلاس درس می شود و افزایش خودکارآمدی نیز به نوبه خود بر روی عملکرد تحصیلی دانش آموزان تاثیر خواهد گذاشت .

Keywords:

خودکارآمدی تحصیلی , دانش آموزان , هوش اخلاقی , عملکرد تحصیلی , دانش آموز