واکاوی نقش تعاملات گروهی بر افزایش سطح دانش دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی

انسان موجودی است که به طور فطری ، سرشت او اجتماعی بودن را می طلبد. علاوه بر این انسان برای رفع نیاز های زیستیخود نیازمند این امر بوده است که از اول در اجتماع قرار گیرد. ابتدا انسان اولیه خود به تنهایی برای نیازهای زیستی در طبیعتمی جنگید سپس با تشکیل گروه های دو نفره و بعد سه نفره به بالا گروه هایی تشکیل شدند که هر کدام با افزایش عضو قوانین، روابط و نقش های جدیدی را پذیرفته اند. هدف اصلی از انجام این پژوهش واکاوی نقش تعاملات گروهی بر افزایش سطحدانش دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی بود.این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با استفاده از بررسی پیش آزمون _ پس آزموندر قالب دو گروه از دانش آموزان ابتدایی کلاس پنجم انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه پنجمابتدایی شهرستان زرین شهر بود که به روش تصادفی دو کلاس ۱و ۲ با تعداد برابر ۲۵ نفر در هر کلاس انتخاب شدند. به منظورانجام این پژوهش از ابزار هایی چون پرسشنامه کار گروهی )ایوانز و جارویس ، ۱۹۸۶ ( و آزمون پیشرفت تحصیلی در دروسفارس و ریاضی که بصورت چهارگزینه ای و محقق ساخته بود استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده های این پژوهشاز آزمون کوواریانس استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد ، مطابق با انجام فعالیت ها و تعاملات گروهی )کارگروهی ( سطح دانش یا نمرات دانش آموزان نیز افزایش می بابد. بنابراین اثر بخشی کار گروهی بر سطح دانش آموزان در سطح که معنادار p<۰/۰۰۱قرار داشت

Keywords:

تعاملات گروهی , سطح دانش , دانش آموزان , مقطع ابتدایی