آموزش مبتنی بر تلفن همراه؛ رویکردی نوین در آموزش غیرحضوری

امروزه وسایل ارتباطی ابزاری برای گسترش ارتباطات و تبادل اطلاعات می باشد. در میان انواع وسایل ارتباطی در حوزهی آموزش، بدون شک تلفن همراه پرکاربردترین و عمومی ترین فناوری مورد استفاده می باشد. این وسیله ارتباطی با امکاناتی که در زمینه ارسال فیلم های آموزشی ، صداها، عکس ها، متن های نوشتاری ، اتصال به شبکه اینترنت و …برقرار نموده است ، امروزه به یک جزء لاینفک از فضای آموزشی تبدیل شده است . یادگیری مبتنی بر تلفن همراه محدودیت مکان یادگیری را با ایجاد انعطاف در آن کاهش می دهد و تمرکز این فناوری بر متحرک بودن مکان یادگیری است . لذا یادگیری از این طریق در هر مکان امکان دسترسی به مواد یادگیری متفاوت را فراهم می کند. این نوع یادگیری کاملا تعاملی و لذتبخش است و به راحتی می توان از آن برای ایجاد یادگیری موثرتر و سرگرمکنندهتر نیز استفاده نمود. پژوهش حاضر با هدف بررسی آموزش مبتنی بر تلفن همراه به عنوان رویکردی نوین در آموزش غیرحضوری انجام شده است . روش پژوهش حاضر مروری (توصیفی تحلیلی ) می باشد و جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای از طریق مطالعه ی منابع چاپی و الکترونیکی داخلی و خارجی مرتبط با موضوع پژوهش صورت گرفته است . در این پژوهش ضمن بیان مبانی نظری آموزش مبتنی بر تلفن همراه، مزایا و معایب آن نیز ذکر خواهد شد. به صورت کلی نتایج پژوهش نشان داد که این نوع از یادگیری باعث می شود تا دانش آموزان در هر زمان که بخواهند به منابع آموزشی دسترسی پیدا کنند. ظرفیت جستجوی بالا، تعاملات غنی ، حمایت قوی از یادگیری موثر و ارزیابی مبتنی بر عملکرد، از ویژگی های دیگر یادگیری مبتنی بر تلفن همراه است . به عبارتی یادگیری مبتنی بر تلفن همراه، یادگیری الکترونیکی است که مستقل از زمان، مکان و فضاست .

Keywords:

آموزش مجازی , آموزش الکترونیکی , آموزش مبتنی بر تلفن همراه , آموزش ترکیبی