بررسی نقش واسطه ای سواد اخلاقی در تاثیر یادگیری خود راهبر معلمان بر انگیزه پیشرفت آنان در مدارس ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان بناب

هدف کلی تحقیق حاضر بررسی نقش واسطه ای سواد اخلاقی در تاثیر یادگیری خود راهبر معلمان بر انگیزه پیشرفت آنان در مدارس ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان بناب می باشد. برای این منظور سواد اخلاقی بر اساس نظریه تووانا (۲۰۰۷)، یادگیری خود راهبر بر اساس نظریه فیشر (۲۰۱۳) و انگیزه پیشرفت بر اساس نظریه هرمنس (۱۹۷۰) تعریف و در این راستا چهار فرضیه تنظیم گردیده است . جامعه آماری تحقیق حاضر معلمان مدارس ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان بناب می باشد که تعداد آنها ۶۰۰ نفر می باشد. حجم نمونه آماری با استفاده از رابطه کوکران ۲۳۴ نفر برآورد و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده است . ابزار جمع آوری اطلاعات سه پرسشنامه ؛ پرسشنامه سواد اخلاقی تووانا (۲۰۰۷)، پرسشنامه یادگیری خود راهبر فیشر (۲۰۱۳) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (۱۹۷۰) می باشد که پس از سنجش روایی و پایایی و اطمینان از آن، در اختیار نمونه آماری قرار گرفت . برای تجزیه و تحلیل دادههای جمع آوری شده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است . در بخش اول برای توصیف پاسخ های نمونه آماری به سوالات، از جدولهای توزیع فراوانی و درصد پاسخ های مربوط به سوالات استفاده شد. برای نشان دادن دادههای آماری سوالات عمومی بصورت مجسم ، از نمودارهای ستونی استفاده گردید. در بخش دوم فرضیه های تحقیق بر اساس نتایج بدست آمده از بررسی سوالات با استفاده از آمار استنباطی مورد آزمون قرار گرفت . آمار استنباطی نیز شامل آزمونهای انجام شده با نرم افزار Smart Pls۳ و SPss می باشد. نتایج حاصل بیانگر آن است که سواد اخلاقی در تاثیر یادگیری خود راهبر معلمان بر انگیزه پیشرفت آنان در مدارس ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان بناب نقش واسطه ای دارد.

Keywords:

سواد اخلاقی , یادگیری خود راهبر , انگیزه پیشرفت , آموزش و پرورش.