رابطه شیوههای فرزند پروری با هوش اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف از انجام این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه انجام همبستگی می باشد . در این تحقیق جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دوم شهر نهاوند به تعداد ۶۰۵ نفر می باشند. جامعه نمونه در این پژوهش بر اساس جدول گرجسی و مورگان تعداد ۲۳۵ نفر می باشد که به صورت تصادفی از بین جامعه مورد مطالعه ( دانش آموزان متوسطه دوم شهر نهاوند) انتخاب و پرسشنامه در بین آنان توزیع و جمع آوری می گردد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه شیوه های فرزند پروری باومیرند و مقیاس هوش اجتماعی ترومسو و همچنین جهت سنجش پیشرفت تحصیلی از کارنامه های دانش آموزان استفاده گردید. در آمار استنباطی ابتدا با استفاده از آزمون اسمینروف - گولموگروف نرمال بودن داده ها بررسی و در صورت نرمال بودن از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و در صورت غیر نرمال بودن از آزمون همبستگی اسپیرمن و در انتها آزمون رگرسیون استفاده می شود. کار تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS انجام می گیرد. نتایج حاصل از تحللی داده ها نشان داد که سبک فرزندپروری مقتدرانه و سهل گیرانه پیش بینی کننده هوش اجتماعی دانش آموزان می باشد و سبک مستبدانه رابطه ای با هوش اجتماعی دانش آموزان ندارد. همچنین شیوه فرزندپروری مقتدرانه و مستبدانه بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاثیر مستقیم و معنی دار و سبک سهل گیرانه بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاثیر تاثر معنی دار و معکوس دارد.

Keywords:

سبک فرزند پروری , هوش اجتماعی , پیشرفت تحصیلی