بررسی رابطه ی سبک زندگی با رضایت زناشویی و امید به زندگی در دانشجویان متاهل دانشگاه پیام نور

این پژوهش با هدف تعیین رابطه ی سبک زندگی با رضایت زناشویی و امید به زندگی در زنان متاهل شهر اصفهان به انجام رسید. پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود . جامعه ی آماری شامل کلیه زنان متاهل شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند که از میان آنها ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه و به صورت خوشه ای - تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ (انریچ(۱۹۸۶، سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامتی (والکر(۱۹۹۰، و امید به زندگی اشنایدر (اشنایدر و همکاران(۱۹۹۱ استفاده شد. داده های حاصل از پرسش نامه با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار و...) و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین سبک زندگی و رضایت زناشویی و امید به زندگی رابطه ی معنا داری وجود دارد . یافته ها بیانگر اینست که آموزش تغییر سبک زندگی می تواند بر مهارت های زناشویی و امید به زندگی موثر واقع گردد و در نتیجه افراد متاهل با اصلاح سبک زندگی و عملکرد زناشویی خود باعث غنی سازی زندگی مشترک، سلامت روان فرد و خانواده سالم خود گردند.

Keywords:

سبک زندگی , رضایت زناشویی , امید به زندگی , زوجین