ابرازگری هیجانی، کنترل هیجانی و دوسوگرایی در ابراز هیجان دردختران فراری و بهنجار

فرایندهای کنترل و ابراز هیجان نقش اساسی در سلامت روانشناختی افراد ایفا می کنند و یکی از عوامل زمینه ساز آسیب شناسی روانی و بیماری های جسمانی مطرح می باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی کنترل هیجانی ابرازگری هیجانی و دوسوگرایی در ابراز هیجان در دختران فراری و بهنجار بود بر اساس ملاکهای ورود و شیوه نمونه برداری در دسترس ۵۰ نفر از دختران فراری انتخاب و پس از همتاسازی با ۵۰ نفر از دختران بهنجار توسط پرسش نامه های کنترل هیجانی (ECQ) ابرازگری هیجانی (EEQ) و دوسوگرایی در ابراز هیجان (AEQ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از واریانس چند متغیری نشان داد که در مولفه های بازداری هیجانی کنترل پرخاشگری و نشخوار از سبک کنترل هیجانی میانگین نمرات دختران بهنجار بیشتر از دختران فراری است؛ در حالی که در مولفه کنترل خوش خیم این سبک تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. در هر سه مولفه ابراز هیجان مثبت ابراز صمیمیت و ابراز هیجان منفی سبک ابرازگری هیجانی دختران بهنجار در مقایسه با دختران فراری نمرات بالاتری کسب نمودند. همچنین در هر دو مولفه دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت و دوسوگرایی در ابراز استحقاق سبک دوسوگرایی در ابراز هیجان گروه دختران فراری نمرات بالاتری در مقایسه با دختران بهنجار کسب نمودند همبسته های رفتاری سبکهای کنترل و ابراز هیجان یکی از عوامل مهم خطر ساز بزهکاری و بروز پدیده فرار است و تلویحات کاربردی فراوانی در زمینه مداخلات پیشگیرانه و درمان رفتارهای بزهکارانه دارد.

Keywords:

بزهکاری , دختران فراری , کنترل هیجانی , ابرازگری هیجانی , دوسوگرایی در ابراز هیجان