نگرش معلمان و دانش آموزان به شیوه های ارزشیابی

ارزشیابی شامل مجموعه ای از روش ها و فرآیند هایی است که با هدف اندازهگیری و ارزیابی دستاورد ها، مهارت ها، و توانایی های دانش آموزان انجام می شود. این فرآیند از اهمیت چشمگیری در بهبود کیفیت آموزش و یادگیری برخوردار است و می تواند به تصمیم گیری های بهتر در زمینه آموزش کمک کند. کیفیت مطلوب نظام آموزشی نقش تعیین کننده ای در پیشرفت اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و توسعه پایدار هرکشور دارد. بنابراین ازاولویت ویژه ای برخوردار است . اقدام برای کیفیت آموزشی مستلزم تحول در برنامه درسی ، فرایند آموزش - یادگیری و شیوه های ارزشیابی آموخته ها می باشد. با توجه به شواهد آشکار در نارسایی ارزشیابی پیشرفت تحصیلی در هدایت رشد همه جانبه دانش آموزان، دست اندرکاران نظام تعلیم و تربیت کشور به فکر چاره افتاده اند. شورای عالی آموزش و پرورش در ششصد و هفتاد و نهمین جلسه خود، مورخه ۳۰/۸/۱۳۸۱ طرح جدید ارزشیابی را برای پایه های اول تا سوم ابتدایی به عنوان ارزشیابی توصیفی تصویب و به وزارت آموزش و پرورش جهت اجرا ابلاغ نموده اند.الگوی ارزشیابی کیفی - توصیفی به عنوان نسخه ی کاملتر ارزشیابی مستمر، در صدد آن است تا شیوهی متفاوت خود را در بدنه نظام آموزشی مستقر نماید. رویکرد جدید ارزشیابی تحصیلی در ایران با نام ارزشیابی کیفی - توصیفی با تقاضای اجتماعی زیادی از بدنه ی آموزش و پرورش رو به رو گشته است . بسیاریاز مدیران مدارس و مناطق آموزشی کشور امیدوارند که بتوانند آن را جایگزین شیوه ی سنتی ارزشیابی تحصیلی نمایند.با توجه به مطالب گفته شده و با توجه به اهمیت نگرش متخصصین ، معلمان و اولیای دانش آموزان نسبت به موفقیت طرح ارزشیابی توصیفی و لزوم همکاری این سه گروه برای پیشبرد هر چه بهتر این طرح محقق قصد دارد تا با مطالعه ی همه جانبه ی روند اجرای طرح و بررسی نگرش متخصصین ، اولیاء و معلمین نسبت به شناسایی عوامل موفقیت طرح ارزشیابی وهمچنین مقایسه این طرح با ارزشیابی سنتی برای بهبود و استمرار این طرح گامی هر چند کوچک بر دارد.

Keywords:

ارزشیابی , معلمان , دانش آموزان , مدارس