مقایسه میزان اثر بخشی روش های تدریس فردی و گروهی در آموزش ریاضی

دانش آموزان دارای طیف وسیعی از تفاوت ها هستند. این مهم در آموزش نقش اساسی دارند. دانش آموزان از نظر یادگیری، توانایی کارآمدی، توانایی تفکر منطقی با یکدیگر تفاوت های مهمی دارند. آنها در برابر مشکلات و چالش ها نیز با شیوه های متفاوتی برخورد می کنند. برخی دانش آموزان از فعالیت های جدید لذت می برند و دوست دارند آنها را خود مجددا سازمان دهند؛ در حالی که دیگران کارهای از قبل آزمایش شده و مطمئن را ترجیح می دهند و قادر به سازماندهی مجدد آنها نیستند که این مسائل و عواملی مشابه آن باعث از بین رفتن انگیزه اولیه در دانش آموزان می شود. توجه به اهمیت ریاضی در نظام های آموزشی از طریق گنجاندن مباحث ریاضیات در برنامه های تحصیلی موجب تسریع در پرورش توانایی های ذهنی و قدرت استدلال دانش آموزان و مواجهه با تحولات علمی و پیشرفت های فناوری در زندگی آینده می گردد. آموزش ریاضی شاخه ای از علوم بشری است که در سال های اخیر جایگاه مهمی در محافل علمی جهان و به طور خاص، در کشورهای توسعه یافته پیدا کرده است؛ لذا شناسایی علمی مشکلات فراگیران در درس ریاضی و برنامه ریزی و تلاش برای رفع آنها از سوی معلمان، برنامه ریزان، و مولفان کتاب های درسی، بر اساس حوزه های یادگیری مغز محور، موجب پیشرفت تحصیلی درس ریاضی شامل تغییرات کیفی و کمی رشد یابنده رفتار ریاضی شاگردان می شود. نگاه به آموزش ریاضی با رویکرد یادگیری مغز محور در شکل رسمی و مدرسه ای، مهمترین مساله اساسی آموزش ریاضی را در انطباق متقابل محیط، تجارب، پردازش اطلاعات و ساخت های منطقی طبیعی مربوط به مغز، با برنامه ها و روش های آموزشی ریاضیات می داند.

Keywords:

دانش آموزان , تدریس , ریاضی , مفاهیم , یادگیری