مدیریت وارزیابی سازگاری کاربری های شهر فریدونکنار با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی (مطالعه موردی :شهر فریدونکنار)

یکی از وظایف اساسی و مهم برنامه ریزان شهری، تخصیص زمین به کاربری های گوناگون شهری با توجه به نقش و کارکرد شهر، اقتصاد شهر و همچنین تاثیر عوامل متقابل کاربری ها بر یکدیگر است. برنامه ریزی کاربری اراضی شهری را می توان، مهمترین ابزار و نیروی کاربردی دولتها و سازمان های مدیریت شهری برای اداره صحیح و منطقی شهرها دانست. امروزه درپی تحولات کالبدی فضایی سریع در شهرها، برنامه ریزی کاربری اراضی شهری بر پایه دو اصل ارزش های توسعه پایدار و اعتلای کیفیت زندگی، درپی دستیابی به اهدافی همچون توزیع متعادل کاربری ها، جلوگیری از تداخل کاربری های ناسازگار و تدوین معیارها و استانداردهای مناسب کاربری است. به همین منظور ارزش یابی کیفی و سازگاری کاربری های مختلف شهری، برای اطمینان خاطر از استقرار منطقی آنها و رعایت تناسبات الزم در شهرها ضروری است. از این رو با توجه به اهمیت موضوع، در تحقیق حاضر سازگاری کاربری های شهر فریدونکنار، با بکارگیری دانش های نوین سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدلهای محاسباتی نظیر تحلیل سلسله مراتبی ارزیابی شده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و شیوه های گردآوری اطالعات شامل روش های اسنادی و میدانی است. درنهایت نقشه به دست آمهده که در آن میزان سازگاری و ناسازگاری کاربری های شهر فریدونکنار در حد قطعات نمایش داده شده است. با توجه به این نقشه، بیشتر کاربری های شهر فریدونکنار نسبت به هم سازگار و کامال سازگار هستند و قطعات محدودی به سبب قرارگیری کارگاه های صنعتی و تاسیسات شهری در کنار کاربری مسکونی و پذیرایی –جهانگردی ناسازگار و کاملا" ناسازگار هستند