نقش خودکارآمدی در خلاقیت کودکان

سازمان بهداشت جهانی خلاقیت را یکی از مهارت های مهم زندگی در عصر حاضر معرفی کرده است که متاسفانه با کاهش میزان آن در کودکان مواجه هستیم و این مساله توجه پژوهشگران را به شناخت عوامل موثر بر آن جلب کرده است. در این راستا، هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه خودکارآمدی با خلاقیت در کودکان ۶ تا ۹ ساله مدارس ابتدایی بود. این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش آموزان ۶ تا ۹ ساله مدارس ابتدایی شهر گرگان، در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲، به تعداد ۱۴۴۸۶ نفر بود که بصورت تصادفی خوشه ای سه مرحله ای از منطقه یک گرگان، ۴ دبستان دخترانه (هاجر، فاطمیه۱، خواجه میرزایی یزدی و ۱۷ شهریور۲) انتخاب و از میان ۴۴۰ نفری که در این مدارس تمایل به شرکت در پژوهش داشتند، ۲۰۸ نفر به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده های مورد نیاز، از پرسشنامه خودکارآمدی کودکان (Muris, ۲۰۰۱) و خلاقیت کودکان مشفقی و همکاران (۱۳۹۵) استفاده شد. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل رگرسیون خطی تک متغیره، موردبررسی قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بود که بین خودکارآمدی و خلاقیت رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و خودکارآمدی می تواند ۲۰ درصد از واریانس تغییرات خلاقیت را پیشبینی کند. با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می گردد با تمرکز بر خودکارآمدی کودکان ۶ تا ۹ ساله و افزایش آن، گامی مثبت در جهت افزایش خلاقیت دانش آموزان برداشته شود.

نقش خودکارآمدی در خلاقیت کودکان Keywords:

خودکارآمدی , خلاقیت , دانش آموزان ابتدایی