حافظه کاری و اختلال شخصیت: بررسی اثربخشی آموزش حافظه ی کاری با محرک عاطفی بر کاهش رفتارهای خودجرحی افراد دارای اختلال شخصیت مرزی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش حافظه­ ی کاری با محرک عاطفی بر کاهش رفتارهای خودجرحی افراد دارای اختلال شخصیت مرزی بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه­آزمایشی و طرح آن پیش ­آزمون و پس ­آزمون با گروه گواه بود. تمامی دانشجویان دارای علائم اختلال شخصیت مرزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی ۹۶-۹۷ جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند که تعداد ۴۰ نفر از آن ها به روش غربالگری با استفاده از مقیاس اختلال شخصیت مرزی (STB) و مصاحبه بالینی ساختاریافته­ ی SCID-II انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. افراد گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ­۳۰ تا ۴۵ دقیقه­ ای در ۱۰ روز طی ۲ هفته هر روز هفته (بجز پنجشنبه و جمعه) تحت آموزش حافظه­ ی کاری با محرک عاطفی قرار گرفتند، در حالی که گروه گواه هیچ­گونه آموزشی دریافت نکردند. برای جمع ­آوری اطلاعات هر دو مرحله­ ی پیش ­آزمون و پس ­آزمون از پرسشنامه آسیب به خود سانسون و ویدرمن (SHI) استفاده شد. به منظور تحلیل داده ­ها از روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین نمرات خودجرحی آزمودنی ­ها گروه آزمایش به نسبت گروه کنترل در مرحله پس ­آزمون، به طور معنی داری کاهش یافته است.  بر اساس پژوهش حاضر آموزش حافظه ­ی کاری با محرک عاطفی از طریق تقویت کنترل شناختی بر کاهش رفتارهای تکانه ای نظیر خودجرحی اثر گذار می­باشد.

Keywords:

Borderline personality Disorder , Emotional Working Memroy Training , Self-Injury , اختلال شخصیت مرزی , آموزش حافظه ی کاری هیجانی , خودجرحی