بررسی کایروپراکتیک واقعه ی پدرکشی و پسرکشی در ایران باستان بر اساس دیدگاهی از هایدگر

بیان مسئله : هایدگر از جمله فلاسفه ی مشهوری در جهان می باشد که همواره در مورد ابعاد فلسفی زمان و پدیده هانظریه پردازی کرده اما آنچه اندیشه های ایشان را در نظر ما منحصر می کند امکان گسترش تفکرات وی بدون پذیرشیتمامیت خواه است، پس با انتقال تفکراتش از بستری غربی به حوزه ای شرقی با روح هنر در این مقاله شروع به تحقیق کردیمو دغدغه اصلی ما چگونه حل کردن تعدد وقایع پدرکشی و پسرکشی در فرهنگ ها به زبان هنر بود که رویکرد اصلی آن باکایرولوژی منتخب گردید که گویی هرچه هست سوای بعد کمی، تنیدگی خاصی با جوانب کیفی زمان هم دارد.هدف : همچنین در این مقاله سعی شده با توجه به این پتانسیل التقاطی با بهره از ترمینولوژی عالم پزشکی یعنی اصطلاح(کایروپراکتیک) جنبه کار را علاوه بر چند ملیتی کردن اثر، پیرا رشته ای نیز بگردانیم. روش تحقیق : روش کار ما در اینجامیدانی و کتابخانه ای، توصیفی تحلیلی است و پیشینه مستقیم نداشته ولی سعی در کیفی و کاربردی بودن مطالب صد البته ضمن جوانبی خلاقیتی و در پداگوژی داریم. جمع بندی : در پایان امیدواریم با تعریفی نو از معماری آنهم معماری تراژدیک،شناخت شناسی بشر را ولو یک گام هم که شده محدودیت زدایی کنیم (تابو) و هنرمان پیشران تر! . امید که مفید واقع گردد..

Keywords:

هایدگر , کایرولوژی , معماری , ایران , روح هنر