امنیت غذایی از طریق تاثیر علم بیوتکنولوژی در کشاورزی پایدار

امروزه جهان با مشکل بزرگی به نام رشد جمعیت مواجه است که یکی از پیامدهای آن کمبود غذا می باشد و تامین غذای این جمعیت رو به رشد به بخش کشاورزی مربوط می شود. در چنین شرایطی، فناوری هایی مورد نیاز هستند که قابلیت تولید گیاهان، دام ها و بطور کلی موجوداتی با ویژگی های برتر را داشته باشند. این در حالی است که فناوری های سنتی کشاورزی به مرز محدودیت های خودنزدیک شده اند و انسان نیازمند بکارگیری فناوری هایی است که از پتانسیل بیشتری برخوردار باشند. از آنجا که نمونه بارز چنین فناوری هایی،در این مقاله علم بیوتکنولوژی درصدد است تا به بحث در خصوص کاربرد بیوتکنولوژی در کشاورزی به عنوان راهی بسوی نیل به امنیت غذایی بپردازد. بیوتکنولوژی یا همان تکنیک های گوناگون استفاده از موجودات زنده یا قسمتی از موجودات زنده به منظور ساختیا اصلاح محصولات، اصلاح گیاهان و جانوران و یا پرورش میکروارگانیزم ها برای کاربردهای ویژه، می تواند در افزایش مقاومت گیاهان نسبت به آفات نباتی، استر سهای محیطی و افزایش ارزش غذایی محصولات کشاورزی نقش داشته باشد. کاربردهای دیگر آن در طیف گسترده شامل شناسایی عوامل آسیب زننده و بیماری ها از طریق تعیین نقشه ژنی گیاهان می باشد. انتظار می رود با بکارگیری بیوتکنولوژی در زمینه های مختلف کشاورزی بتوان در تامین غذا متناسب با نیاز جامعه و در نتیجه، نیل به امنیت غذایی گام برداشت.

Keywords:

امنیت غذایی , بیوتکنولوژی , کشت بافت , کشاورزی