ارزیابی تحمل شوری تعدادی از ژنوتیپهای گندم دوروم در شرایط درون شیشه ای

اعمال تنش شوری در طی کالوس زایی، روش مناسبی برای مطالعه اثرات شوری بر ژنوتیپهای مختلف یک گونه گیاهی است. این مطالعه به منظور بررسی پاسخ ژنوتیپهای گندم دوروم به تنش شوری در کشت درون شیشه ای و مقایسه بین ژنوتیپهای حساس و متحمل آن انجام گرفت. پس از طی مراحل ضدعفونی، به منظور القای کالوس جنینهای بالغ به عنوان ریزنمونه روی محیط کشت MS پایه حاوی ۴ میلیگرم در لیتر ۲,۴-D و ۲۰۰ میلیگرم در لیتر کازئین به مدت چهار هفته کشت شدند. سپس کالوسها به محیطهای حاوی سطوح شوری شامل شاهد،۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلی مولار NaCl منتقل و بعد از چهار هفته وزن تر کالوسها اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانسبر اساس آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار نشان داد که اثرات اصلی شوری و ژنوتیپ و همچنین اثر متقابل آنها از نظر وزن کالوس و درصد کاهش آن نسبت به شاهد معنیدار بود. طبق نتایج حاصل، شوری در سطوح بالا باعث کاهش وزن کالوس ژنوتیپهای گندم دوروم شد، هرچند این کاهش در بین ژنوتیپهای مختلف متفاوت بود. نتایج نشان داد که ژنوتیپهای ۴ و ۱۰ بیشترین درصد کاهش وزن کالوس را در سطح شوری ۵۰ میلی مولار داشتند. همچنین بیشترین درصد کاهش وزن کالوس در سطح شوری ۷۵ و ۱۰۰ میلی مولار در ژنوتیپهای ۱۰، ۴۳ و ۵۲ مشاهده شد و کمترین آن در ژنوتیپهای ۲۳ و ۴۸ مشاهده شد. ژنوتیپهای ۴۸ و ۲۳ در مجموع کمترین درصد کاهش وزن کالوس را در سطوح شوری به خود اختصاص دادند و جزو ژنوتیپهای متحمل بودند.

ارزیابی تحمل شوری تعدادی از ژنوتیپهای گندم دوروم در شرایط درون شیشه ای Keywords:

تنش شوری , جنین بالغ , کالوس , گندم دوروم