بررسی مدیریت کاربرد نیتروژن درزراعت پنبه

اعمال مدیریت زراعی مناسب نقش بسیار مهمی در تعادل رشد رویشی و زایشی پنبه دارد. کاربرد نیتروژن به عنوان مهمترین ماده غذای در زراعت پنبه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این آزمایش به منظور بررسی زمان، میزان و روش مصرف کود نیتروژنه در پایداری تولید پنبه انجام شد. طرح به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار طی سالهای 1385 تا 87 در ایستگاه تحقیقات پنبه کاشمر اجرا شد. زمان مصرف نیتروژن در سه سطح شامل تشکیل جوانه های گل، شروع گلدهی و شروع غوزه دهی به عنوان فاکتور اصلی و میزان مصرف کود در چهار سطح بدون کود، 100% توصیه کودی، 50% بیشتر و 50% کمتر از توسیه کودی همراه با دو روش کاربرد نیتروژن به صورت نواری و پاشش مشترکاً در پلاتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج نشانداد، کمبود نیتروژن به طور کاملا معنی داری سبب کاهش ارتفاع بوته ها شد. تعداد غوزه در هر بوته و همچنین عملکرد وش در سال اول به مقدار اندک اما در سال دوم به طور کاملاً معنی داری در شرایط کمبود نیتروژن کاهش یافت. مصرف بیش از حد نیتروژن نیز سبب زیاد شدن ارتفاع بوته ها و کاهش زودرسی پنبه در هر دو سال اجرای طرح گردید. زمان مصرف نیتروژن نشان داد که کاربرد آن در اوایل فصل رشد پنبه مناسبتر از اواسط دوره رشدی است. روش مصرف نیتروژن به صورت نواری در پای بوته ها بر کاربرد آن به صورت پاشیی ترجیح داشت.

Keywords:

پنبه , نیتروژن , رشد رویشی , زودرسی و عملکرد