تعیین بهترین روش اعمال تنش خشکی دربرنامه های به نژادی چغندرقند

به منظور ارزیابی ژرم پلاسم های مختلف جهت تهیه ارقام مقاوم به خشکی نیاز به یک روش اعمال تنش خشکی می باشد. بدین منظور هشت تیمار آبیاری و چهار ژنوتیپ در قالب آزمایش کرت های خرد شده در چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. هشت تیمار آبیاری با استفاده از دو روش آبیاری نشتی و قطره ای پس از 30 (به غیر از نشتی)، 80، 130 و 180 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A در قالب طرح آماری بلوک کامل تصادفی در کرت اصلی و چهار ژنوتیپ 7112، BP کرج، BP مشهد و BP(I13*A37.1) در قالب طرح آماری مربع لاتین به منظور ایجاد شرایط یکنواخت آبیاری برای تمامی ژنوتیپ ها در کرت فرعی قرار گرفتند. این تحقیق طی سال های 1386 و 1387 در ایستگاه اکباتان مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان انجام شد. می توان تنش آب را به دو روش دور آبیاری با شدت های مختلف (از جمله آبیاری تیپ و نشتی 180 میلیمتر) و مقدار آب (آبیاری تیپ 30 میلیمتر 50%) اعمال نمود. نتایج این تحقیق نشان داد که درصد کاهش عملکرد کمی چغندرقند با تنش رطوبتی اعمال شده به روش آبیاری تیپ نسبت به نشتی با یک سطح آبیاری به شرایط بدون تنش، بیشتر بود.

Keywords:

چغندرقند , آبیاری قطره ای , آبیاری نشتی , تنش