اثربخشی برنامه آموزش والدین بر تعارض والد- نوجوان

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 105

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

FPAICONG05_062

تاریخ نمایه سازی: 23 خرداد 1403

Abstract:

زمینه و هدف: نوجوانی یکی از حساس ترین و چالش برانگیزترین مراحل رشد و تحول جسمی، روانی و اجتماعی در انسان است. از جمله مشکلات ارتباطی بین والدین و نوجوانان، تعارض والد – فرزندی است. عواقب تعارض در خانواده می تواند هم مخرب و هم سازنده باشد. تعارض، زمانی جنبهء مخرب دارد که منجر به مشکلاتی همچون افسردگی در والدین یا فرزندان، خشونت و آشفتگی اجتماعی، عزت نفس پایین در نوجوانان و کاهش سازگاری فرزندان در مدرسه بشود. اما جنبه های مثبت تعارض، درجایی بروز پیدا می کند که به افراد خانواده کمک کند تا خودشان را بشناسند، آگاهی خود را در زمینهء ویژگی های شخصیتی دیگران بالا ببرند، مشکلات موجود در روابط بین فردی را شناسایی کرده و انرژی و انگیزه خود را در جهت حل آن مشکلات تقویت نمایند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه آموزش والدین بر تعارض والد- نوجوان انجام گرفت. روش پژوهش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون– پس آزمون، با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه والدین دارای فرزند نوجوان ۱۲-۱۸ سال در شهر ابهر، در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. بر اساس ملاک های ورود، ۳۰ نفر آزمودنی (۱۰ نفرمرد و ۲۰ نفر زن) (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل)، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. روش نمونه گیری، غیرتصادفی در دسترس با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل بود. ابزار این پژوهش پرسشنامه تعارض والد- نوجوان (PACQ) بود. تعداد ریزش آزمودنی در این پژوهش بر مبنای ملاک های خروج، ۵ نفر (۳نفر از گروه آزمایش و ۲ نفر از گروه کنترل) بود. آموزش ها بصورت گروهی براساس پروتکل پیشنهادی سازمان بهزیستی در قالب ۸ جلسه به گروه آزمایشی ارائه شد و بعد از اتمام پژوهش این جلسات برای گروه کنترل نیز اجرا شد. تحلیل ها با روش آماری تحلیل کواریانس چند متغیری و با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش والدین، بر کاهش تعارض والد- نوجوان موثر است (۰/۰۵>p ).نتیجه گیری: در دوره نوجوانی، برقراری روابط خانوادگی- اجتماعی برای نوجوانان بسیار پیچیده و دشوار است. در این دوران، بسیاری از نوجوانان با تعارضات بین استقلال خواهی و احساس وابستگی به والدین شان درگیر هستند. والدین در این جلسات، روش های تشویقی مناسب مانند تقویت رفتار مطلوب نوجوان، عدم توجه به رفتارهای نامطلوب، ارائه پیامدهای منفی در قبال رفتار نامناسب نوجوان و عواقب ناشی از تقویت ناپایدار در تثبیت رفتار نامطلوب نوجوان شان را می آموزند . بنابراین جلسات آموزشی برای آموزش والدین در جهت کاهش میزان تعارض والد- نوجوان موثر است.

Authors

افسانه صالحی عراقی

کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر.

مجتبی امیری مجد

دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر