سهم سالمندان و معلولین از متروی تهران حومه

نقش ارتباطی حمل ونقل بر روابط انسانی بر هیچکس پوشیده نیست ولی کمتر کسی هست که در مورد مسایل اجتماعی و ارتباطی سالمندان صحبت کند. این در حالی است که بر اساس آمار و ارقام موجود، روند سالمندی در ایران و جهان رو به افزایش بوده و به گونه ای بهبود وضعیت اجتماعی، اقتصادی، بهداشت و شرایط حضور اجتماعی سالمندان و معلولان را در جامعه می طلبد. هدف از این تحقیق، بررسی امکان استفاده سالمندان و معلولان از خطوط متروی تهران و حومه و مطالعه تسهیلات خطوط مترو برای استفاده آنان می باشد. روش تحقیق در این پژوهش مشاهده و مصاحبه با سالمندان، معلولان و مسئولین مترو بود. بدین منظور کلیه ایستگاه های فعال خطوط متروی تهران (1،2،4،5 )، از نزدیک بازدید و با مسئولین خطوط، مصاحبه گردید. اگرچه در تمامی خطوط مترو، گذرگاهی با آرم استفاده از معلولین و سالمندان تعبیه شده است ولی با توجه به پله های متعدد ورودی مترو، این امر غیرممکن است. تنها ایستگاه هایی قادر به دادن سرویس به معلولین و سالمندان می باشند که آسانسور تعبیه شده در آن قابل بهره برداری باشد. سهم این امکان برای کل خطوط متروی تهران و حومه فقط 27/78% است و این در حالی است که برای اکثر خطوط مترو جایگاه آسانسور پیش بینی، ولی به فراموشی سپرده شده است. پیشنهاد این پژوهش خیلی ساده است، با راه اندازی آسانسور متروها به سالمندان و معلولین هم حق استفاده از خطوط مترو را بدهید.

Keywords:

مترو تهران و حومه , سالمندان , معلولان , آسانسور