ارائه متدولوژی اولویت بندی معابر مستعد جهت پیاده راه سازی در سطح شهر تهران با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) (مطالعه موردی خیابانهای دکترآیت، ستارخان و ده ونک)

یکی از مهمترین جنبه های حضور انسانها در فضاهای شهری که سبب سرزندگی و پویایی این فضاها و نیز افزایش نقش اجتماعی آنها میشود، حرکت پیاده است. از اینرو تسهیل حرکت عابران پیاده در این فضاها یکی از مهمترین شاخصهای حرکت به سمت ایجاد سیستم حمل و نقل پایدار و انسان محور است. یکی از راهکارهای موثر جهت فراهم آوردن زمینه حضور افراد پیاده در محیطهای شهری توسعه پیاده راه ها است. با وجود اینکه ممکن است در سطح شهرها معابر مستعد متعددی جهت پیاده راه سازی وجود داشته باشد اما بدلیل محدودیتهایی از قبیل مباحث بودجهای، از میان معابر مستعد پیاده راه- سازی در سطح محله ها، نواحی یا شهرها بایستی بر اساس یک متدولوژی مدون معابر دارای اولویت بالاتر انتخاب گردند. دراین پژوهش با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و بکارگیری شاخصهای ضروری در انتخاب معابر مستعد، یک متدولوژی برای اولویت بندی و تصمیم گیری برای انتخاب معابر جهت انجام فرایند دقیق نیازسنجی و امکان سنجی احداث پیاده راه استفاده شده است. در نهایت به عنوان یک مطالعه موردی، متدولوژی پیشنهادی برای اولویت بندی میان سه معبر خیابان دکتر آیت، خیابان ستارخان و خیابان ونک استفاده شده است.

Keywords:

حمل ونقل انسان محور , پیاده راه , اولویت بندی , تحلیل سلسله مراتبی (AHP) , مطالعه موردی