بررسی نسبت انواع مشروعیت با حقوق عمومی

مفهوم مشروعیت ، مفهومی پیچیده و دارای ابعاد متنوع و گوناگون است که به تایید و پذیرش عمومی قدرت ، حاکمیت یا نظام حاکم اشاره دارد. به صورت کلی ، مشروعیت نشان دهنده آن است که چرا یک نهاد، سیستم یا رهبری توانایی تحمل و استفاده از قدرت را دارد و به چه دلیل جامعه آن را قبول و تایید می کند. از جمله تقسیم بندی های مرسوم در خصوص مشروعیت و انواع آن تقسیم مشروعیت به مشروعیت سنتی ، مشروعیت کاریزماتیک و مشروعیت قانونی است . مشروعیت سنتی به معنای قبول و تایید کردن یک عمل ، قانون یا نظام براساس وجود یا اجرای آن در گذشته است . این نوع مشروعیت بر اساس احترام و تایید جامعه و اعتبار تاریخی و فرهنگی آن استوار است . مشروعیت کاریزماتیک بر اساس جذابیت شخصیت و قدرت یک فرد برای جذب و تاثیرگذاری بر دیگران استوار است . مشروعیت قانونی نیز به معنای تایید و قبول یک عمل ، نظام یا قانون براساس اصول و قوانین حاکم در جامعه است . به همین جهت پس از احصاء انواع مشروعیت ، باید اشاره نمود که هر یک از آنها با توجه به مواردی از قبیل ابعاد، ویژگی ها و اهداف خود، اقدام به تاسیس نظامات حقوقی و ساختارهای متنوع می نمایند. این امر موجب تغییر و تحولاتی در حقوق عمومی شده است که در این مقاله مورد بررسی واقع خواهد شد.