بررسی رفتار پذیرش روش های کشاورزی پایدار توسطمددکاران ترویجی استان تهران

هدف اصلی پژوهش حاضر، ارزیابی میزان پذیرش روش های کشاورزی پایدار توسط مروجان می باشد. کشاورزی پایدار بر کاهشاستفاده از کودها و آفت کش های شیمیایی و استفاده کمتر از شخم بی رویه تاکید می کند روش های جایگزینی مانند تناوب زراعی،حفظ بقایای محصول، بکارگیری کودهای دامی و کنترل طبیعی آفات را توصیه می نماید. ارزیابی میزان پذیرش روش های کشاورزیپایدار توسط مروجان می تواند به عنوان عامل مهمی در اشاعه نظام کشاورزی پایدار نقش موثری داشته باشد. جامعه آماری این پژوهش،گندم کاران استان تهران بوده که در نقش مددکاران ترویجی استان ایفای نقش می کردند و از بین این مددکاران تعداد ۱۱۴ نفر به روشنمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه های پژوهش انتخاب شدند. روایی محتوای پرسشنامه توسط متخصصان کشاورزی پایدار وترویج کشاورزی مورد تائید قرار گرفت. آزمون پیش آهنگی در خارج از محدوده جغرافیایی پژوهش با جامعه آماری مشابه انجام شد واعتبار پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد و میزان قابل قبولی ۸۴ / ۰ بدست آمد. متغیر وابسته این تحقیق رفتار پذیرشروش های کشاورزی پایدار بوده که نمرات حاصل از سنجش دانش و نگرش برآورد شد. نتاج آزمون رگرسیون جند متغیره نشان می دهدبین میزان تحصیلات و سطح کلی اراضی گندم کاران رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد و متغیرهای فوق الذکر ۵ / ۶۹ درصد تغییراترفتار پذیرش روش های کشاورزی پایدار در مخاطبان را توضیح می دهند.

Keywords:

استان تهران , کشاورزی پایدار , گندم کاران , پذیرش , مروجان.