بررسی اسموپرایمینگ بذور گندم با عصاره جلبک دریایی و سدیم نیتروپروساید در شرایط تنش خشکی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر عصاره جلبک دریایی و سدیم نیتروپروساید بر صفات مختلف مربوط به جوانه زنی بذر گندم در شرایط تنش خشکی بود. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود در سال ۱۴۰۲ انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل تنش خشکی در سه سطح (صفر، ۳ / ۰ و - ۶ / ۰ مگاپاسکال) و پرایمینگ در هفت سطح ( شاهد ) آب مقطر)، عصاره جلبک دریایی با غلظت های ۱ / ۰ ، ۲ / ۰ و ۳ / ۰ درصد و سدیم نیتروپروساید با غلظت های ۵۰ ، ۱۰۰ و ۱۵۰ میکرومولار) بود. نتایج نشان داد که تنش خشکی ۳ / ۰ و ۶ / ۰ مگاپاسکال به ترتیب موجب کاهش ۰۶ / ۱۵ و ۲۰ / ۲۴ درصدی فعالیت آنزی آلفاآمیلاز در بذرهای گندم شد. طول گیاهچه، طول ریشه چه، مقدار استفاده از ذخایر بذر و کسر ذخایر مصرف شده بذر با اعمال تنش خشکی کاهش یافت و کمترین میزان این صفات در تنش خشکی ۶ / ۰ مگاپاسکال به ثبت رسید. کمترین درصد جوانه زنی مربوط به بالاترین سطح تنش خشکی بود که معادل ۷۶ درصد بود. کاربرد سدیم نیتروپروساید و عصاره جلبک دریایی موجب افزایش طول گیاهچه، فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز، مقدار استفاده از ذخایر بذر و کسر ذخایر مصرف شده بذر گندم شد. بالاترین درصد جوانه زنی نیز در بذوری به ثبت رسید که در شرایط عدم تنش، ۱۰۰ و ۱۵۰ میکرومولار سدیم نیتروپروساید را به شکل پیش تیمار بذری دریافت کرده بودند و معادل ۹۸ درصد بود. در نهایت در محدوده پژوهش انجام شده استفاده از عصاره جلبک دریایی با غلظت ۲ / ۰ و ۳ / ۰ درصد و استفاده از سدیم نیتروپروساید با غلظت ۵۰ میکرومولار به صورت پیش تیمار بذری، جهت بهبود صفات جوانه زنی بذر گندم توصیه می گردد.

Keywords:

آلفاآمیلاز , آنتی اکسیدان , تنش غیرزنده , درصد جوانه زنی