جایگاه طبقه محروم در معیار گفتمانی امام خمینی (ره) در ایران پس از انقلاب اسلامی

فقر و محرومیت پدیده ای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است که از نبود حداقلهای نیاز انسانی یا ناتوانی در تامین آن ناشی می شود و در حقیقت نتیجه نابرابری اجتماعی و اقتصادی بوده که به عنوان مشکل در جامعه بروز می کند و تضادهای درون جامعه را بارز و آشکار می نماید. وجود طبقه محروم را در هر جامعه ای می توان دید، اما اینکه چه نسبتی از جمعیت آن جامعه محروم و فقیر است مساله ای اساسی است که می تواند از سوی کارگزان آن جامعه مورد توجه و تدبر قرار گیرد. هدف اصلی در این مقاله، بررسی جایگاه طبقه محروم در معیار گفتمانی امام خمینی (ره) در ایران پس از انقلاب اسلامی می باشد. امام خمینی (ره) به عنوان بنیانگذار انقلاب اسلامی، از همان ابتدای آغاز انقلاب، توجه به طبقه محروم و فقرزدایی را مورد توجه و تاکید قرار دادند. امام جمهوری اسلامی را حکومت مستضعفین و محرومین می داند که جمهوری اسلامی باید برای آنها کار کند. در این مقاله، از روش توصیفی-تحلیلی و منابع کتابخانه ای، برای پاسخ به سوال اصلی تحقیق، یعنی جایگاه طبقه محروم در معیار گفتمانی امام خمینی (ره) در ایران پس از انقلاب اسلامی چگونه بوده است؟ استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که امام خمینی (ره) به طبقه محروم توجه اساسی داشته، و همواره بر آن تاکید کرده اند، آنها را صاحبان اصلی انقلاب دانسته و وظیفه کارگزاران جمهوری اسلامی را حفظ کرامت و خدمت به آنان دانسته است. امام گرایش بی شائبه محرومین به انقلاب و حمایت بی دریغ آنان از اسلام را امری فراموش ناشدنی می داند که نباید بدون جواب بماند.

جایگاه طبقه محروم در معیار گفتمانی امام خمینی (ره) در ایران پس از انقلاب اسلامی Keywords:

طبقه محروم , معیار گفتمانی امام خمینی (ره) , انقلاب اسلامی