تاثیر رفتاردرمانی عقلانی هیجانی بر ناگویی هیجانی دانش آموزان دختردوره متوسطه ی دومشهر کرمانشاه

پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی عقلانی هیجانی بر ناگویی هیجانی در دانش آموزان دوره دوممتوسطه دختر شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۱ انجام شد. روش این پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون باگروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۲ در شهرکرمانشاه بود. آزمودنی ها شامل ۶۰ نفر بودند که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب و به صورتگمارش تصادفی در گروه آزمایش ۳۰ نفر و گروه کنترل ۳۰ نفر جایگزین شدند. در ابتدا مرحله پیش آزمون برای هر دوگروه انجام شد، سپس برای گروه آزمایش جلسات رفتاردرمانی عقلانی هیجانی به صورت ۱۴ جلسه برگزار شد اما گروهکنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. آنگاه، مرحله پس آزمون بعمل آمد. پس از پایان مطالعه، جلسات آموزشی برای گروهکنترل برگزار گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ناگویی خلقی تیلور ۱۹۸۶ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده هابا استفاده از روش تحلیل کوواریانس و نرمافزار SPSS-۲۴ انجام شد. یافته ها نشان داد که رفتاردرمانی عقلانی هیجانی برکاهش ناگویی هیجانی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه دختر شهر کرمانشاه تاثیر معناداری دارد. با توجه به یافته هایاین پژوهش، به نظر می رسد که میتوان برای کاهش مشکلاتی همچون ناگویی هیجانی دانش آموزان، از فنون رفتاردرمانیعقلانی هیجانی استفاده کرد.

Keywords:

رفتاردرمانی عقلانی هیجانی , ناگویی هیجانی , دانش آموزان دختر